"The Guardian" przypomina tekst o strajku w Stoczni Gdańskiej z 1980 roku

W Polsce w ciągu ostatnich dwóch tygodni wiele rzeczy, które wcześniej były nie do pomyślenia, teraz stały się możliwe. Miarą tej zmiany są niezwykłe sceny w Gdańsku - konfliktu, nieograniczonej wolności słowa, jedności i dyscypliny wśród strajkujących. Ruch na rzecz niezależnych związków zawodowych w Polsce rozrósł się z rozproszonych grup dysydenckich działaczy do tego, co można określić jedynie jako ogromną i sprawną organizację masową. Ruch ten stał się tak duży, że trudno sobie wyobrazić, jak można go teraz albo zmiażdżyć siłą, albo łagodnie przekonać do samorozwiązania - pisał wówczas na pierwszej stronie The Guardian.

Dwa tygodnie temu 37-letni Lech Wałęsa był bezrobotnym elektrykiem nękanym przez policję z powodu działalności dysydenckiej i próbującym utrzymać żonę i szóstkę dzieci. Słysząc doniesienia o protestach w stoczni im. Lenina z powodu zwolnienia innej działaczki Wolnych Związków Zawodowych, Anny Walentynowicz, wspiął się na mur i zaczął organizować robotników. Dziś jest faktycznym przywódcą setek tysięcy strajkujących wzdłuż wybrzeża Bałtyku. Niska postać z dużym wąsem witana jest wiwatami i śpiewami wszędzie tam, gdzie pojawia się w stoczni - opisywał brytyjski dziennik.

Historia Wałęsy - wciąż ma na sobie ten sam sfatygowany, szary garnitur, który nosił pierwszego dnia strajku - jest miarą szybkości, z jaką wydarzenia potoczyły się w Polsce. Tak samo jak oryginalny transparent, którym wymachiwali protestujący w stoczni im. Lenina, domagając się po prostu przywrócenia pani Walentynowicz do pracy i podwyższenia wynagrodzenia o 1000 zł (32 dolary). Samotnie przyczepiony do buldożera przy głównym wejściu do stoczni, został rozerwany przez bałtyckie wiatry - pisał The Guardian.