UE dąży do ograniczenia połowów w 2011 r.

Profesor znad Pucyfiku. Krzysztof Skóra- naukowiec , który założył helskie fokarium , jedną z atrakcji turystycznych Pomorza.---Jak głosi rodzinna anegdota , malutki Krzysiu , mając zaledwie rok , został przyłapany na balkonie gdy wyrywał kartki z atlasu zoologicznego i … zjadał je. – Chyba więc było mi pisane , że zostanę biologiem – mówi profesor Krzysztof Skóra , kierownik Stacji Morskiej Uniwersytetu Gdańskiego w Helu , twórca słynnego fokarium. Urodził się Gdyni w domu przy ulicy Świętojańskiej , w 1950r. Tu odbył całą edukację , od podstawówki po studia . jak podkreśla , jest klasycznym gdynianinem. Zafascynowanie przyrodą tak naprawdę zaczęło się , gdy z ojcem wybierał się na ryby. Wędkowanie z czasem stawało się coraz bardziej finezyjne ; trzeba było poznawać przynęty , aby przechytrzyć ryby. Odkryłem więc np. co to są małże – opowiada profesor. W latach sześćdziesiątych , kiedy trzeba było wybierać przyszłą karierę zawodową , mieliśmy dylemat. Wówczas bardziej opłacało się mieć konkretny fach w ręku , to gwarantowało lepsze zarobki . praca naukowa to nie jest łatwy kawałek chleba . Ja jednak postanowiłem , że chcę robić to co lubię. W 1970 r. na Uniwersytecie Gdańskim powstaje Instytut Oceanografii . Początki są nad wyraz skromne . Zajęcia odbywają się nawet w salach kinowych lub na dworcach , bo nie ma pomieszczeń akademickich . Krzysztof Skóra z kolegami studentami zakłada klub naukowy : wspólnie badają przyrodę , żeglują , nurkują. Prowadzą przez 11 lat badania nad Zatoką Pucką w Rzucewie . To wtedy zostaje wymyślona nazwa dla tego akwenu : Pucyfik . Profesor często i dzisiaj podkreśla , że żyje nad Pucyfikiem właśnie. Pracę magisterską robiłem razem z puckimi rybakami , badałem szczupaki w zatoce – opowiada Krzysztof Skóra . Ojciec wcześniej łowił ich mnóstwo , teraz ja dociekałem , dlaczego giną. Trzy lata później gdynianin wyruszył na międzynarodową wyprawę na Antarktydę . M.in. odkrył tam nowy rodzaj i gatunek ryby. Tam też otrzymał telegram z kraju z propozycją objęcia nowej placówki badawczej Morskiego Laboratorium Terenowego na Helu. Był rok 1977 . Warunki lokalowe Instytut Oceanografii miał kiepskie , a właśnie ówczesne władze Helu okazały się wobec nas przyjazne – wspomina profesor. Z jednej strony był to wiec przypadek , a z drugiej piękny powrót do przedwojennej tradycji naszego wybitnego biologa profesora Kazimierza Demela. To właśnie w Helu pracował on w morskim Laboratorium Rybackim i tu uczył Polaków z południa kraju o naszym morzu. Laboratorium składało się początkowo z pomieszczenia dawnej wędzarni i szatni robotniczej. Ale dla młodego naukowca to , że nie musi już dzielić biurka z inną osobą , było wystarczającym luksusem. Placówka badawcza powoli się rozrastała , kształciła coraz więcej studentów i w 1992 r. zmieniła nazwę na Stację Morską Instytutu Oceanografii UG. To był rok szczególny pojawił się Balbin. Znaleziona foka wymagała natychmiastowej pomocy i opieki – opowiada Krzysztof Skóra. Zaczęło się więc gorączkowe wertowanie książek , bo my tak naprawdę niewiele wiedzieliśmy o fokach . Kiedyś , jeszcze przed wojną nad polskim morzem żyły całe kolonie tych ssaków , ale zostały wytrzebione . Znałem się na fokach tyle , co zobaczyłem pomagając Amerykanom podczas wyprawy antarktycznej. W ciągu trzech dni powstał zaimprowizowany basen dla Balbina w dawnym zbiorniku na szambo. Wertując książki dowiedziałem się , że na świecie istnieją ośrodki zajmujące się ratowaniem fok , zaleca to także Konwencja Helsińska , podpisana przez Polskę – tłumaczy szef helskiej Stacji. Postanowiłem więc pomóc memu krajowi wywiązać się z przyjętych zobowiązań. Tak zrodził się pomysł fokarium i odrodzenia populacji fok szarych na południowym Bałtyku. Wszystko miało miejsce w czasie , gdy zmiany ustrojowe spowodowały m.in. drastyczny spadek nakładów na naukę . Trzeba było wiec robić biznesplan i zabiegać o środki . Sceptyków nie brakowało : - Jeśli fokarium nawet powstanie , to z czego się potem utrzyma – pytano. Okazało się jednak , że rocznie Stację Morską odwiedza pół miliona ludzi , którzy chcą oglądać na żywo , jak naukowcy opiekują się zwierzętami . W renomowanym „Financial Times” ukazał się duży artykuł stawiający Stację Morską jako wzór instytucji państwowej , która potrafiła się dostosować do warunków wolnorynkowych . Dzisiaj helska placówka gości 800-1200 studentów rocznie, a w ubiegłym roku zorganizowany został tu światowy kurs ekologii morza. Profesor Krzysztof Skóra przyznaje , że czuje zarówno gdynianinem jak i helaninem i nie ma w tym sprzeczności. To bliźniacze kosmopolityczne miasta – mówi. I bardzo bliskie sobie , przez zatokę. My posyłamy dzieci do gdyńskich szkół i jeździmy tam na zakupy , gdynianie przyjeżdżają tu na wypoczynek. Obserwujemy się nawzajem przez wodę. Naszym obowiązkiem jest doprowadzenie do stałej , regularnej żeglugi między tymi miastami , tak jak to np. jest w Skandynawii . Szef Stacji Morskiej przyznaje , że nie mógłby pracować i mieszkać na stałe poza Pomorzem , Polską. Choć miał takie propozycje. Najlepszym rozwiązaniem jest , aby naukowiec dostarczał światu informacji ze swojego rodzinnego regionu – twierdzi Krzysztof Skóra. ---autor : Krzysztof Miśdzioł---Źródło : Dziennik Bałtycki 19.05.2010 r.

wielka kompromitacja dla świata nauki [mail usunięty] (gość) 2006-11-26 15:48:16 Od początku swojej działalności oszukiwał pan rybaków z helu, a teraz bagatelizuje pan wszystko co mówią, wmawiając im że stojąc przed koniecznościa skorzystania z darmowej reklamy swojej działalności wykonanej w technice HD musiał pan zainscenizować wielkie oszustwo. Skompromitował Pan świata nauki . Ile jeszcze kasy Pan wydoi na urojone projekty. Ile takich filmów nagrano? ile zdjęć inscenizowanych lub obrobionych komputerowo wykorzystano w celach pseudo naukowych. Panu się pomyliło przedstawianie faktów z kreawaniem wydarzeń medialnych. Wstyd Wstyd.Tak na marginesie kiedy władze uniwersytetu gdańskiego kształcacego wielu młodych naukowców wypowie sie na ten temat. gdzie schowała etyka badacza. W tym kraju manipulowanie wynikami badań naukowych jest również karalne.

Głupców poznaje się po tym, że zamiast wyobrazić sobie rozwój wydarzeń w obecnej sytuacji, uporczywie trzymają się swoich skompromitowanych poglądów i tez, później , kiedy sytuacja się rozwija i wymyka z rąk głupiec chce wrócić do punktu wyjścia i marzy o kompromisie, przeważnie wtedy jest już jednak za późno i nie ma dla głupca odwrotu ani ratunku.

dzisiaj w Naszym Dzienniku.Nasz rybacki los, prywatny Bałtyk,Polska bez gospodarki morskiej.

zdesperowany właściciel tego kuterka przegina, po tych wystąpieniach napewno znajdzie zianteresowanych kupnem a cena jest kosmiczna. Kolo myśli że jego udziały to bezcenny skarb.$ Troche pokory kolego. Potrzebujesz pieniędzy to spusć z ceny albo dogadaj się z współwłacicielami.