Perspektywa opuszczenia UE przez Wielką Brytanię niesie za sobą wiele pytań dotyczących statusu, obecnego, jak i w przyszłości, regulacji siarki na Wyspach. W odpowiedzi na niektóre zapytania, IBIA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Branży Paliwowej) postanowiło bliżej przyjrzeć się sprawie w celu określenia możliwych scenariuszy.
Regulacje UE dotyczące emisji siarki zawarte w dyrektywie o numerze 199/32/EC (z późniejszymi zmianami) wykraczają poza minimalne wymagania IMO znajdujące się w protokole MARPOL Annex VI.
Regulacje Unii Europejskiej oraz IMO są zgodne, jeśli chodzi o 0.10% limit siarki w paliwie statków operujących w zasięgu obszarów kontrolowanej emisji (stref ECA), jednakże dyrektywa UE posiada trzy dodatkowe kryteria.
Po pierwsze, 0.10% limit zawartości siarki w paliwie dotyczy statków cumujących jedynie w portach UE. Po drugie, do 2020 roku obowiązuje 1.50% limit dla statków pasażerskich regularnie operujących pomiędzy portami UE, jednakże będących poza strefami ECA. Po trzecie, Unia Europejska zdecydowała ustanowić 0.50% limit na swoich wodach od 2020 roku nie zaważając na to, kiedy IMO ustanowi tą samą wartość. Tereny wodne UE są zdefiniowane jako Economic Exlusive Zone (EEZ) i obejmują zasięgiem do 200 mil morskich od brzegu państw członkowskich z wyjątkiem, gdy wkraczają na obszar wodny państwa spoza UE.
Zanim Wielka Brytania wystąpi z Unii, wspomniane regulacje nadal będą obowiązywać. Ciężko stwierdzić jak długo potrwa taki stan rzeczy. W teorii proces wyjścia rozpocznie się w momencie, gdy Wielka Brytania wdroży w działanie Artykuł nr 50, po którym rozpoczną się maksymalnie 2-letnie negocjacje w sprawie warunków opuszczenia UE.
Artykuł nr 50 nigdy wcześniej nie miał zastosowania, jednakże IBIA oficjalnie ogłosiła, że spodziewa się, iż regulacje siarki zawarte w dyrektywie UE będą obowiązywać na Wyspach w trakcie 2-letnich negocjacji. Wielu uważa, że negocjacje mogą potrwać o wiele dłużej.
Nowa premier Wielkiej Brytanii Therese May do tej pory deklarowała, że w tym roku nie uruchomi Artykułu nr 50.
Kwestią, na którą nie wpłynął Brexit, jest sytuacja związana z większością wschodniego wybrzeżem Wielkiej Brytanii, od angielskiego Falmouth przy kanale La Manche po północny kraniec Szkocji wpadający do Morza Północnego. Te zostały przypisane pod MARPOL Annex VI organizacji IMO.
Wielka Brytania jako strona podlegająca również pod Annex VI, będzie musiała zaapelować o poprawkę dotyczącą geograficznego zasięgu ECA, jeśli chce pozwolić, aby statki miały możliwość posiadania ponad 0.10% zawartości siarki w paliwie na wschodnim wybrzeżu, jednakże ten scenariusz uważa się za mało prawdopodobny.
promy24.com
USD
EUR
CHF
GBP