15 września w życie weszła znowelizowana ustawa o organizacji rynku rybnego. Poniżej jej główne założenia i cele.
Główne cele reformy wspólnego rynku rybnego:
- uproszczenie procedur prawnych i obowiązków w zakresie sprawozdawczości;
- wzmocnienie roli uznanych organizacji producentów ryb;
- zmiana systemu wsparcia rynkowego;
- zapewnienie lepszej informacji dla konsumenta, tak aby mógł podejmować świadome decyzje zakupu.
Zmiany wprowadzone znowelizowaną ustawą dotyczą przede wszystkim następujących obszarów:
Identyfikowalność produktów rybnych w łańcuchu „od łowiska do półmiska”
Produkty rybołówstwa i akwakultury muszą być identyfikowalne na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji – od złowienia lub zebrania do etapu sprzedaży detalicznej. Identyfikacja dotyczy zwłaszcza źródła pochodzenia, daty połowu, narządzi połowowych, sposobów obróbki i dostawców. Część tych informacji ma znaczenie dla konsumenta, część natomiast będzie zapewniała odpowiedni poziom kontroli np. w zwalczaniu nielegalnych połowów. W ustawie uregulowano kompleksowo kompetencje właściwych organów upoważnionych do kontroli produktów. Działania kontrolne pozostają nadal w gestii okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego i Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, ale zgodnie z nową ustawą kontrolę i nadzór nad jakością produktów rybnych sprawuje również Inspekcja Handlowa, szczególnie w zakresie oznaczania i etykietowania.
Organizacja producentów
Zgodnie z nowymi przepisami wspólnotowymi ustawowo dostosowano terminologię. Zastąpiono m.in. pojęcie: „program operacyjny” pojęciem: „plan produkcji i obrotu”. Określono również procedurę dotyczącą obowiązku składania i zmiany planów produkcji
i obrotu. Organizacje producentów zobowiązano do przedkładania ministrowi ds. rybołówstwa sprawozdania rocznego, opisującego realizację planu produkcji i obrotu. Uchylono przepisy dotyczące planu poprawy jakości, gdyż aktualne przepisy wspólnotowe nie uwzględniają takiego planu.
Interwencja na rynku
Nowe przepisy upraszczają interwencję na rynku rybnym poprzez rezygnację z części dotychczas obowiązujących mechanizmów, pozostawiając wyłącznie jeden instrument związany z składowaniem utrwalonych produktów rybołówstwa. Ma to służyć wspieraniu stabilności rynku oraz zwiększaniu zysków producentów.
Wprowadzanie do obrotu
Do ustawy wprowadzono rozdział 8a, w którym znalazły się przepisy związane z wprowadzaniem do obrotu produktów pochodzących z państw trzecich. Uregulowano w nim także sprawy dotyczące powstrzymywania i eliminowania wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa pochodzących z nielegalnych źródeł (nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy - połowy NNN). Zwiększono kompetencje ministra ds. rybołówstwa w odniesieniu do drogowych, kolejowych albo lotniczych przejść granicznych w zakresie m.in. wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa pochodzących z państw trzecich i powstrzymywania i eliminowania połowów NNN. Minister będzie również określał ceny progowe, po których może zostać uruchomiony mechanizm składowania.
Nowe definicje
Do ustawy wprowadzono nowe definicje producenta i pierwszej sprzedaży. Producent oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która wykorzystuje środki produkcji do uzyskania produktów rybołówstwa lub akwakultury z zamiarem wprowadzenia ich do obrotu. Natomiast centrum pierwszej sprzedaży to wyodrębniony w porcie rybackim lub na przystani rybackiej obiekt budowlany wyposażony w niezbędną infrastrukturę, w szczególności wyładunkową i transportową, przeznaczony do prowadzenia sesyjnej lub aukcyjnej sprzedaży produktów rybołówstwa i produktów akwakultury, prowadzony przez uznaną organizację producentów
Zamieniono także pojęcia „produkty rybne” na „produkty akwakultury” oraz „sektor rybacki” na „sektor akwakultury” z uwagi na fakt, że ich definicje określone są w przepisach UE, jak również ze względu na zapewnienie spójności terminologicznej z dotychczas obowiązującą ustawą z 19 grudnia 2014 r. o rybołówstwie morskim o rybołówstwie morskim.
Hubert Bierndgarski
fot. H. Bierndgarski
WYSOCKI NA LICYTATORA
WYSOCKA NA PREMIERA
[link usunięty]
Gadus morhua callarias (L.)
Dorsz (watłusz, pomuchel): popularna ryba morska znana większości społeczeństwa głównie ze względu na swoje nieprzeciętne walory kulinarne. Myśląc o dorszu, duża część ludzi sprowadza zapewne swoje wyobrażenia
o tej rybie do złocistego fileta lub tuszy podawanej w smażalniach. Bardziej dociekliwi mogli usłyszeć chociażby w TV o zamieszaniu wokół rzeczonej ryby i licznych napięciach pomiędzy środowiskami rybackimi a instytucjami zarządzającymi morskimi zasobami. Jako popularna ryba konsumpcyjna dorsz stanowi ważny składnik rybołówstwa bałtyckiego (i nie tylko), tym samym od puli jego zasobów zależy los ludzi zajmujących się zawodowo jego połowami. Dodatkowo jest on cennym i pożądanym trofeum wielu wędkarzy morskich, co przy rozwijającej się na Pomorzu, na przestrzeni ostatnich lat turystyce wędkarskiej zaczyna mieć niebagatelny wpływ na budżet mieszkańców nadmorskich miejscowości.
Dorsz zamieszkuję strefę wód polarnych i umiarkowanych północnego Atlantyku i mórz przyległych. Optymalna temperatura dla jego życia i rozrodu to 5-7°C, jest to więc gatunek zimnolubny, rozprzestrzeniony w zakresie różnych siedlisk od płytkich wód przybrzeżnych w dół do szelfu kontynentalnego. Młode osobniki szukają schronienia w wodach płytkiego litoralu w okolicach kamienisk, gruzowisk, oraz łąk trawy morskiej. Dorosłe trzymają się pasma chłodnych wód głębokich, do brzegów przypływają tylko okresowo w poszukiwaniu żeru. W dzień dorsze tworzą ławice zgrupowane nad dnem, nocą rozpraszają się w poszukiwaniu pożywienia. Żyjące w Atlantyku dorsze mogą dorastać nawet do około 2 metrów długości, bałtyckie okazy oscylują jednak w okolicach 100 cm. Ryba ta może żyć ponad 20 lat, jednak obecnie do rzadkości należą osobniki 10-letnie.W budowie ciała tejże ryby da się dostrzec kilka charakterystycznych cech m.in. aż trzy płetwy grzbietowe i dwie odbytowe, a także umiejscowione zaraz za pokrywą skrzelową płetwy brzuszne (położone przed piersiowymi) i charakterystyczny się rzucający w oczy ,,wąsik” osadzony na dolnej szczęce dość dużej głowy. Ubarwienie dorszy jest często bardzo zróżnicowane – od piaskowego do ciemnego, stalowoszarego, zawsze jednak z ciemniejszymi plamami, które tworzą swoisty lamparci wzór.
PortalMorski.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.