Marynistyka Ignacego Klukowskiego

W sezonie letnim, od 26 kwietnia do 2 września 2018 roku w Muzeum Rybołówstwa w Helu obejrzeć można będzie wystawę malarstwa Ignacego Klukowskiego - wykształconego w Wilnie i Paryżu malarza oraz konserwatora zabytków, który po II wojnie światowej osiadł w Gdańsku. Wystawa, przygotowana we współpracy z Rodziną Artysty, prezentowana jest w 110. rocznicę jego urodzin i 40. rocznicę śmierci. Organizatorami wystawy są Stowarzyszenie na Rzecz Edukacji Filmowej i Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku.

Ignacy Klukowski urodził się 30 maja 1908 roku w Łotwianach na Wileńszczyźnie. Pierwsze lekcje rysunku pobierał u Wacławy Fleury, córki znanego wileńskiego fotografa. Studiował na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie po kierunkiem Ludomira Ślendzińskiego oraz w École des Beaux Arts w Paryżu u Paula Alberta Laurensa i Louisa Rogera. Malował portrety, widoki miejskie, pejzaże, rzadziej martwe natury. Jego twórczość była dobrze przyjmowana przez krytykę francuską. W trakcie studiów paryskich podróżował po Francji, Włoszech i Belgii. Powstały wtedy pejzaże z Bretanii, Prowansji, widoki Paryża, Capri, Wenecji i Gandawy.

Po powrocie do Polski, 25 czerwca 1938 roku w Wilnie poślubił Jadwigę z Wojciechowskich. W kraju artysta brał udział m.in. w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a także w Wilnie, Łodzi i Katowicach.

Wojna poczyniła spustoszenia w jego dorobku. W czasie Powstania Warszawskiego zaginęło ponad 300 jego prac, ocalało zaledwie kilkanaście. W listopadzie 1945 roku jako repatriant z Wileńszczyzny Ignacy Klukowski zamieszkał z rodziną w Gdańsku. Borykał się z biedą trudnych lat powojennych. W liście do znajomej z Paryża pisał: "Chwytałem każdą pracę, malowałem powozy i auta, robiłem szyldy kupcom, (...) rysowałem tablice z anatomii i biologii". Malował też na zamówienie, głównie portrety. Dokumentował zniszczenia wojenne, zrujnowane uliczki Głównego Miasta, gruzowisko Długiego Pobrzeża, wypalone gdańskie kościoły. W 1946 roku w Gdańsku odbyła się jego pierwsza po wojnie wystawa indywidualna. Od 1949 roku Ignacy Klukowski pracował na stanowisku konserwatora w Państwowej Pracowni Konserwacji Zabytków w Gdańsku i przez wiele lat odgrywał znaczącą rolę w tytanicznym dziele restaurowania zabytków miasta, pracując przy konserwacji Sali Czerwonej Ratusza Głównego Miasta, zabytków z Dworu Artusa, z kościoła Mariackiego i wielu innych. Uczestniczył też w pracach konserwatorskich w Malborku, Poznaniu, Lidzbarku Warmińskim, Fromborku i Pelplinie.

Po wojnie zakres jego zainteresowań artystycznych poszerzył się o marynistykę. Malował port i stocznie w Gdańsku, Władysławowo, Jastarnię, Hel, Jastrzębią Górę, sceny z życia rybaków, portrety oficerów marynarki, szyprów kutrów rybackich. Prezentował swoje obrazy na wystawach Związku Polskich Artystów Plastyków, Centralnego Biura Wystaw Artystycznych, wystawiał m.in. w Klubach Marynarki Wojennej w Gdyni i Helu, w Salonie BWA w Sopocie, na V Ogólnopolskiej Wystawie Marynistycznej w TZSP w Warszawie. Zmarł 19 kwietnia 1978 roku w Gdańsku.

Wystawa w Muzeum Rybołówstwa w Helu prezentuje wyłącznie prace z kolekcji prywatnych. Ilustrują one przede wszystkim wątki marynistyczne w twórczości artysty – statki w porcie gdańskim i w stoczniach, kutry rybackie przy nabrzeżach i w trakcie remontów, widoki zrujnowanego Gdańska. Znalazło się też na niej kilka prac przedwojennych – owoc studenckich podróży po Francji, Belgii i Włoszech, a także liryczne pejzaże z Warmii i innych zakątków Polski powstałe w trakcie wakacyjnych wyjazdów lub podróży związanych z pracą konserwatora zabytków.

"Marynistyka Ignacego Klukowskiego"

Muzeum Rybołówstwa w Helu

26.04.2018 - 2.09.2018

rel (NMM w Gdańsku)