Znamy już konkretne propozycje Rady Unii Europejskiej do spraw Rolnictwa i Rybołówstwa odnoszące się do problemu tak zwanych odrzutów, czyli wyrzucania za burtę w czasie połowów niepożądanych ryb.
Europarlamentarzyści chcieli, aby po wejściu w życie nowych przepisów rybacy zdawali w portach całą złowioną rybę. Na takie rozwiązanie nie zgodzili się jednak unijni ministrowie. Wypracowali porozumienie w tej sprawie, które określa stanowisko na temat wdrażania zakazu odrzutów i możliwości ustanawiania kwot przyłowów.
Czytaj więcej: Ministrowie do spraw rybołówstwa godzą się na częściowe odrzuty
Wyznaczono w nim terminy wprowadzania zakazu odrzutów:
- od 1 stycznia 2014 r. dla ryb pelagicznych;
- od 1 stycznia 2015 r. dla gatunków określających połowy w Morzu Bałtyckim (i do 2018 roku dla innych gatunków);
- od 1 stycznia 2016 r. dla gatunków określających połowy w Morzu Północnym, wodach północno-zachodnich i południowo-zachodnich (i do 2019 roku dla innych gatunków);
- od 1 stycznia 2017 r. dla gatunków określających połowy w Morzu Śródziemnym, w Morzu Czarnym i we wszystkich wodach unijnych i nie należących do Unii (i do 2019 roku dla innych gatunków).
Ponadto, wprowadzono narzędzia, by pomóc przemysłowi rybnemu w dostosowaniu się do obowiązku wyładunku wszystkich połowów. Proponowany poziom wyjątków w planach zarządzania w ostatniej fazie powinien osiągnąć 7 proc. (przy zastosowaniu stawki degresywnej: 9 proc. w pierwszych dwóch latach; 8 proc. w kolejnych dwóch). Wyjątki te mają zastosowanie przy spełnieniu konkretnych warunków, w szczególności tego, że wszystkie takie połowy powinny być w pełni rejestrowane.
Przewidziano również możliwość przeznaczania złowionych ryb o wymiarze co najmniej odpowiadającym minimalnemu wymiarowi ochronnemu, wyładowywanych w ramach zakazu odrzutów, na cele charytatywne.
W dyskusji poruszono również kwestię definicji i zadań w związku z realizacją obowiązków dotyczących środowiska, które mają wpływ na działalność połowową. Nowe elementy dotyczą w szczególności:
- obowiązku wyładunku;
- maksymalnego podtrzymywalnego połowu jako obowiązkowego punktu odniesienia przy zarządzaniu rybołówstwem;
- zregionalizowanego procesu decyzyjnego;
- indywidualnie przekazywalnych kwot połowowych;
- środków unijnych towarzyszących obowiązkom państwa członkowskiego w ramach prawodawstwa dotyczącego środowiska.
Tekst i fot. Hubert Bierndgarski
PortalMorski.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.