Forum Bezpieczeństwa Morskiego Państwa po raz siódmy

Służba w Marynarce Wojennej wymaga odpowiednich cech psychofizycznych od ludzi, którzy służą np. na okrętach. Zarówno, jeśli chodzi o dowódców okrętów, jak i wojskowych najniższych stopniem. Są to takie wymagania, które niekoniecznie istnieją w innych rodzajach siłach zbrojnych, zmuszające ludzi do długotrwałego przebywania w oderwaniu od rodziny, lądu, telefonii komórkowej czy Internetu. Nie każdy potrafi się do tego przystosować – mówił kadm. Piotr Nieć, Szef Zarządu Uzbrojenia Inspektoratu Marynarki Wojennej, Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych.

Z jednej strony potrzebujemy ludzi, którzy mają odpowiedni charakter i odpowiednie nastawienie, z drugiej zaś musimy patrzeć na to, jak wygląda dziś nasze społeczeństwo. Nie możemy stawiać wymagań w sposób, który uniemożliwi nam w ogóle nabór kandydatów do sił zbrojnych. Musimy zaakceptować, że młodzież w tej chwili jest inna. System szkolenia musi być do takich uwarunkowań dostosowany i my, jako kadra zarządzająca, starsi oficerowie musimy odejść od często spotykanego schematu „Jak ja byłem młody to…”. W ten sposób nie zachęcimy młodych ludzi do służby w Marynarce Wojennej – spuentował kadm. Piotr Nieć.

Kształcenie inżynierów aż do programu budowy niszczycieli min Kormoran II dla Marynarki Wojennej było bardzo enigmatyczne, głównie kształcono konstruktorów czy inżynierów dla stoczni zachodnich i biur projektowych. Dzisiaj ta sytuacja się zmienia. Młode pokolenie jest bardzo elastyczne i praktycznie każdy zna język angielski. Przy współpracy z partnerem zagranicznym nie mają żadnych problemów.

My, jako Remontowa Shipbuilding, mamy bardzo proste podejście. Każdy, kto do nas przychodzi musi zapoznać się z organizacją stoczni i zaczyna praktycznie od początku. Aby przejść na kierownicze stanowisko, trzeba się naprawdę wykazać wieloma odpowiednimi cechami charakterologicznymi. Absolwenci, którzy kończą Akademię Marynarki Wojennej, Politechnikę Gdańską czy Uniwersytet Morski są bardzo dobrze przygotowani. Studenci w czasie studiów przychodzą do nas na praktyki i doskonale rozumieją rynek, ale żeby budować okręty na taką skalę, jaką planujemy w najbliższych dziesięciu latach, uczelnie muszą kształcić też bardzo dobrych absolwentów, jeśli chodzi o finanse, księgowość, bezpieczeństwo, strategię, logistykę, te wszystkie obszary muszą być dograne. Stocznia, to ogromny zbiór różnych zawodów skupionych w jednym miejscu – dodał Ryngwelski.

Przemysł powinien poczuć się odpowiedzialny, jeśli chce mieć dobrych absolwentów. Musi wspomóc ją w dydaktyce. Kolejnym elementem są programy wspomagające: stypendialne, prac dyplomowych, praktyk we flocie i przemyśle. Bazując na tym możemy mówić, że cały system można usprawnić i przyspieszyć. Taki absolwent będzie lepiej przygotowany do pracy w służbie. Chodzi o synergię.

Chcemy podejść w całkowicie nowy sposób do szkolenia i przygotowania żołnierzy do służby na okrętach. Chcemy, aby szkolenia były kontynuowane także w czasie cyklu życia ich utrzymania. Już rozpoczęliśmy ścisłą współpracę z Akademią Marynarki Wojennej, Centrum Szkolenia MW oraz naszymi strategicznymi partnerami zagranicznymi w przygotowaniu takiej koncepcji i widzimy bardzo mocny udział szkolnictwa wojskowego w tym, aby ta wiedza, która dzisiaj jest w przemyśle, została przeniesiona do szkolnictwa wojskowego.

Ukłony w stosunku do wykonawców i partnerów zagranicznych, współpraca jest naprawdę na wysokim poziomie przemysłowym, jak i na poziomie wsparcia rządowego tych podmiotów, które w tym procesie są zaangażowane. W najbliższym czasie przejdziemy z fazy „papierowej” na proces wykonawczy – mówił kmdr Piotr Skóra.

Niespełna rok temu podpisaliśmy umowę na zaprojektowanie i dostarczenie trzech fregat dla polskiej Marynarki Wojennej. W tym momencie jesteśmy w 11 miesiącu realizacji tego programu, na ten moment prace idą zgodnie z harmonogramem.

Od samego początku ściśle współpracujemy z Zamawiającym, czyli Agencją Uzbrojenia, która jest bardzo zaangażowana i zdeterminowana, aby sprawnie zdefiniować cały program, zaprojektować i przystąpić już niebawem do palenia blach – mówił Cierzan.

Powołaliśmy wspólnie, jako Konsorcjum wraz z partnerami strategicznymi zespół do zarządzania programem, abyśmy mogli skutecznie nadzorować i w sposób transparentny przesyłać między sobą informacje, raportować w jedno centralne miejsce, abyśmy mieli pełną kontrolę nad przebiegiem wszystkich procesów – dodał.

Ta współpraca już trwa. Zostało stworzone Biuro Zarządzania Projektem (Project Management Office – PMO), w którym są także przedstawiciele Thalesa i innych ważniejszych dostawców. Na co dzień, podczas spotkań technicznych procedujemy, w jaki sposób konfigurację, wypracowaną w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy, efektywnie zintegrować.

System walki w programie Miecznik, w odróżnieniu od innych systemów na okrętach marynarki wojennej, będzie wyposażony w dodatkowe funkcjonalności w zakresie m.in. lepszego wdrożenia sztucznej inteligencji do śledzenia danych i wypracowania trendów z ruchu jednostek – mówił.

Nie jest ich wcale tak mało. Cały czas skupiamy się na głównych elementach systemu walki, tych najbardziej widocznych, które często mają całą masę komponentów pod pokładem.

Dzisiaj głównym wysiłkiem i wyzwaniem dla przemysłu jest integracja systemów w jeden system walki. Jednym z takich elementów wspomagających tę integrację są m.in. systemy zarządzania walką, więc CTM będzie brał czynny udział i weźmie na swoje barki pewien zakres prac integracyjnych, co na pewno pozwoli budować zrównoważone zdolności przemysłowe, aby móc w przyszłości być w stanie integrować kolejne podsystemy. Na etapie budowy i eksploatacji będziemy dążyć do tego, aby CTM było liderem w zakresie utrzymania w działaniu, eksploatacji zintegrowanego systemu walki – dodał Cierzan.