Kolejny ze słynnej serii ''Neftegazów'' wysłany na złom

Nie ostatni z istniejących, ale jeden z ostatnich zbudowanych (jeden z najmłodszych) serwisowców offshore (AHTS) typu B92 - (zwodowany jako Neftegaz-73) poszedł właśnie na złom.   

Jest to reprezentant jednej z najdłuższych, o ile nie najdłuższej i najbardziej rozpoznawalnych serii statków w historii polskiego przemysłu okrętowego.

Był on prawdopodobnie chronologicznie przekazanym jako przedostatni z serii B92 (w listopadzie 1992 roku, przy czym ostatnim był zapewne Neftegaz-72 - B92/II/22 - w maju 1993 roku) i ostatnim według stoczniowego numeru budowy - B92/II/23.

Neftegaz-73 (czyli ostatnio - Manta III) prawdopodobnie nie został odebrany przez armatora z byłego ZSRR, którego rozpad nastąpił w 1991 roku. Został zwodowany jako Neftegaz-73, ale przekazany w listopadzie 1992 r. jako Peteka Supply II.

Jako Manta III, od roku 2005, statek ten należał do znanego armatora Allseas (obecnie właściciela m.in. największego w świecie ciężarowca i statku do układania rurociągów podmorskich - Pioneering Spirit). Został nieznacznie przebudowany, a jego funkcja w ostatnich klilnunastu latach eksploatacji wykraczała poza pierwotną - AHTS-a. Statek był m.in. wyposażony jako bazowiec prac podwodnych i statek-baza dla ROV (zdalnie kierowanego pojazdu podwodnego).

Manta III w maju 2018 r. trafiła na złom do Indii, do firmy Bhuval Industries w Alang.

Na 49 statków z serii B92 wykazywanych przez bazę danych Sea-Web, budowanych w latach 1983-1993, dotychczas zezłomowano zaledwie 12.

Statki z tej słynnej serii zaprojektowano w Szczecinie. Jak można się dowiedzieć z opracowania wydanego z okazji 50-lecia Stoczni Szczecińskiej, w latach 1976-80 prowadzono w ramach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG miała naśladować EWG - dziś UE, jednak z "przewodnią rolą" ZSRR) prace nad flotą jednostek pomocniczych przy eksploatacji zasobów mórz. W ostatnim dziesięcioleciu swego istnienia Związek Radziecki zainteresował się, wzrorem USA i Zachodniej Europy, eksploatacją podmorskich złóż zasobów mineralnych - głównie ropy i gazu, na akwenach otaczających państwo. "Do współpracy były zachęcane państwa RWPG w zamian za przyszły udział w korzystaniu z tych zasobów" - informowano w jubileuszowej publikacji. 

Rosjanie zaproponowali stoczni zaprojektowanie i budowę kilku typów statków. Efektem były m.in. uniwersalne holowniki offshore i statki zaopatrzeniowe typu B92. Głównym projektantem prototypu był Franciszek Dąbrowski. Kontrakt na budowę 33 takich jednostek zawarto w lutym 1981 r. W Stoczni Szczecińskiej powstały 24 jednostki, z czego 8 kadłubów wykonano w Stoczni Gdyńskiej i dostarczono do Szczecina do wyposażenia. Pozostałe statki zbudowano w Gdyni. 

W swej klasie były to jednostki duże, zaprojektowane do operacji na akwenach o trudnych warunkach pogodowych. Do ich zadań należało zaopatrywanie i bieżąca obsługa morskich platform wiertniczych i instalacji eksploatacji podmorskich złóż ropy i gazu, a także akcje przeciwpożarowe i ratownicze. Prototyp oddano do użytku w 1983 r., a w październiku 1984 r. podpisano kontrakt na budowę zmodernizowanej serii 25 statków B92-II. Pod względem liczby zamawianych statków jednego typu były to kontrakty unikatowe na skalę światową. 

Manta III - charakterystyka podstawowa: długość całkowita - 81,61 m, długość między pionami - 75,72 m, szerokość konstrukcyjna - 15,96 m, zanurzenie - 5,79 m, wysokość boczna - 7,20 m, wyporność - 4352 t, nośność - 1573 t, tonaż pojemnościowy brutto - 2723, netto 816, łączna moc napędu głównego - MCR 5300 kW (7206 KM), uciąg na palu - 89 T, prędkość eksploatacyjna - 15,00 w. 

PBS