Pruska administracja morska zdecydowała o budowie latarni morskiej na Mierzei Wiślanej, na 29 metrowej wydmie, położonej 300 metrów od Krynicy Morskiej. Po zaakceptowaniu projektu 29-metrowej wieży z budynkiem technicznym, przystąpiono do budowy, którą zakończono po roku. Została ona zbudowana przez elbląskiego rzemieślnika Edwarda Stacha. 1 maja 1895 roku światło na krynickiej latarni rozbłysło po raz pierwszy.
Na czworokątnym cokole stała 19-metrowa, okrągła, ceglana wieża zakończona ośmiokątnym granitowym gzymsem i laterną w kolorze szarym. Na laternie zainstalowano obrotowy aparat Fresnela III klasy z niemieckiej firmy Picht & Co. zasilany początkowo olejem, później benzolem, gazem, aż do 1938 roku, kiedy wprowadzono zasilanie elektryczne.
3 maja 1945 roku, zaminowana przez wycofujących się Niemców, latarnia uległa zniszczeniu, grzebiąc pod swoimi gruzami kilku żołnierzy radzieckich.
Przez kolejne prawie trzy lata, Krynica Morska nie posiadała oznakowania nawigacyjnego. W 1948 roku, decyzją Gdańskiego Urzędu Morskiego, zainstalowano prowizoryczne światło o widzialności 10 Mm na wieży domu wczasowego „Bałtyk” (dawny hotel „Kaiserhof”). Światło to widoczne było z Zatoki Gdańskiej i miejscowości po drugiej stronie Zalewu: Tolkmicka, Fromborka i Suchacza.
Trzy lata później ukończono budowę nowej latarni wraz z budynkiem technicznym, która stanęła 15 metrów od ruin starej. Autorem projektu był prof. Stanisław Puzyna z Politechniki Gdańskiej. Konstrukcję wykonano z prefabrykowanych bloczków betonowych, łączonych pionowymi wkładkami ze stali zbrojonej i poziomymi wieńcami zbrojonymi co szóstą warstwę bloczków. U dołu wieża ma średnicę 6 metrów, u góry 4,5 metra, a całkowita wysokość wynosi 26,5 metra. W laternie, na wysokości 53 m n.p.m., umieszczono urządzenie optyczno – świetlne, składające się z cylindrycznej soczewki średnicy 1000 mm i dwupozycyjnego zmieniacza z dwoma żarówkami o mocy 1000 W każda, o zasięgu 19,5 Mm. Nowa latarnia zaświeciła po raz pierwszy 25 sierpnia 1951 roku o godz. 18.57. Uroczystego zaświecenia światła latarni dokonał Dyrektor Gdańskiego Urzędu Morskiego, kpt. ż.w. Waldemar Wallas.
W latach 1957-1997 pełniła ona również funkcję radiolatarni i nadawała alfabetem Morse’a sygnał „KM”.Latarnia została udostępniona do zwiedzania przez Biuro Hydrograficzne Rzeczypospolitej Polskiej w Gdyni 1 czerwca 1992 roku. Towarzystwo Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego, jako organizator ruchu turystycznego w imieniu Urzędu Morskiego w Gdyni, każdego roku w okresie od maja do końca września zaprasza do zwiedzania latarni morskich w Krynicy Morskiej, Stilo, Rozewiu i Helu.
Administratorem latarni w Krynicy Morskiej nadal jest Urząd Morski w Gdyni.
rel (Urząd Morski w Gdyni)
USD
EUR
CHF
GBP