Na wieczną wachtę odszedł admirał floty Ryszard Łukasik

Jak poinformowała 26 bm. Marynarka Wojenna RP na swoim profilu Facebook, na wieczną wachtę odszedł admirał floty Ryszard Łukasik, dowódca Marynarki Wojennej RP w latach 1996 – 2003, były zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego i pełniący obowiązki szefa BBN, a także profesor wizytujący w Akademii Marynarki Wojennej.

Odszedł dowódca, który dowodził Marynarką Wojenną w kluczowym dla jej powojennej historii okresie 1996 – 2003. Te lata to dla polskich sił morskich czas dostosowywania do standardów NATO, przebudowa i modernizacja floty, wejście do służby nowych okrętów, samolotów i śmigłowców, restrukturyzacja, a przede wszystkim członkostwo naszego państwa w Sojuszu Północnoatlantyckim i rosnąca rola sił morskich w systemie obronnym państw NATO.

Admirał floty Ryszard Łukasik konsekwentnie realizował wszystkie cele rozwoju polskiej floty na miarę sił morskich XXI wieku. Współtworzył krajowy system Poszukiwania i Ratowania Życia na Morzu. Jako ustawowy przewodniczący Rady SAR inicjował i stymulował działania w celu zwiększenia efektywności prowadzenia akcji ratowniczych. Był inicjatorem założenia Fundacji „O Dach dla Historii Marynarki Wojennej” i budowy Muzeum Marynarki Wojennej. Zarówno jako dowódca Marynarki Wojennej jak i zastępca szefa BBN i pełniący obowiązki szefa BBN zawsze był orędownikiem promocji w społeczeństwie idei Polski Morskiej z Marynarką Wojenną zawsze gotową do wykonywania zadań na rzecz polskiej morskiej racji stanu.

Odszedł wybitny oficer, niezwykle charyzmatyczny wychowawca wielu pokoleń marynarzy, zawsze służący pomocą oraz swoją wiedzą i doświadczeniem.

Ryszard Łukasik urodził się 15 października 1946 roku w Laskowicach-Jelczu. W 1964 roku wstąpił do służby wojskowej jako kandydat na oficera Marynarki Wojennej. Był słuchaczem na Wydziale Dowódczym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Po promocji na stopień podporucznika marynarki w 1968 roku rozpoczął służbę w zespole okrętów torpedowych, a następnie rakietowych. Pełnił kolejno obowiązki zastępcy dowódcy i dowódcy okrętu.

Odbył przeszkolenie specjalistyczne i studia podyplomowe w wyższych uczelniach wojskowych. Zajmował szereg odpowiedzialnych stanowisk w Sztabie Marynarki Wojennej RP oraz w zespołach okrętów, między innymi w Oddziale Operacyjnym Sztabu Marynarki Wojennej oraz stanowiska szefa sztabu, a następnie dowódcy Dywizjonu Okrętów Rakietowych oraz zastępcy dowódcy Flotylli ds. szkolenia.

W 1986 roku ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Sztabu Generalnego WP. Rok później wyznaczony został na dowódcę 3 Flotylli Okrętów, a w 1989 objął stanowisko zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. szkolenia. W grudniu 1989 roku powierzono mu obowiązki szefa Sztabu Marynarki Wojennej. W maju 1990 roku otrzymał awans na stopień kontradmirała, a w listopadzie 1995 roku wiceadmirała.

W okresie od 28 lutego 1996 roku do 30 września 2003 roku był dowódcą Marynarki Wojennej. W styczniu 2002 roku otrzymał nominację na admirała floty. W 2003 roku objął funkcję członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego i piastował ją do 2005 roku. W latach 2004-2006 pracował w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, kolejno jako zastępca szefa BBN oraz pełniący obowiązki szefa BBN.

Zawodową służbę wojskową zakończył w połowie 2006 roku i przeszedł w stan spoczynku. W latach 2008 - 2017 roku był profesorem wizytującym, a następnie kierownikiem Centrum Analiz i Prognoz Bezpieczeństwa Morskiego Państwa na Wydziale Dowodzenia i Operacji Morskich Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Wielokrotnie odznaczany najwyższymi odznaczeniami wojskowymi i państwowymi.

Od początku ukierunkował proces integracji Sił Marynarki Wojennej z siłami morskimi Sojuszu na uzyskanie zdolności do wspólnego szkolenia, ćwiczeń oraz skutecznego wykonywania zadań – czyli interoperacyjności z siłami NATO. Szybką integrację z siłami Sojuszu Północnoatlantyckiego umożliwiła kierowana przez admirała Ryszarda Łukasika efektywna modernizacja okrętów i statków powietrznych połączona z wprowadzaniem do linii nowych jednostek.

W latach, gdy Marynarką Wojenną dowodził admirał floty Ryszard Łukasik zmodernizowano trzy trałowce/niszczyciele min ORP MEWA, ORP CZAJKA i ORP FLAMING, dwa okręty ratownicze ORP PIAST i ORP LECH, okręt podwodny ORP ORZEŁ (typu KILO), okręty transportowo-minowe, okręty rakietowe typu „Orkan”, które były przygotowywane do montażu systemów rakietowych i dowodzenia, a także maszyny lotnictwa morskiego.

Admirał floty Ryszard Łukasik wprowadził do służby w polskich siłach morskich dwie fregaty typu Oliver Hazard Perry (ORP Gen. K. Pułaski i ORP Gen. T. Kościuszko) z czterema śmigłowcami pokładowymi SH-2G „Kaman”, cztery okręty podwodne typu „Kobben” – ORP SOKÓŁ, ORP SĘP, ORP BIELIK oraz „Jastrząb-Kobben” (jako baza szkoleniowa), nowoczesny okręt wsparcia logistycznego ORP KONTRADMIRAŁ XAWERY CZERNICKI, który już na początku swojej służby przez ponad rok operował na Zatoce Perskiej w ramach sił antyirackiej koalicji.

Unowocześnił lotnictwo morskie – do służby wprowadził nowe śmigłowce ratownicze „ANAKONDA”, samoloty patrolowe M-28 BRYZA 1R, transportowo-desantowe „BRYZA TD” oraz samoloty monitoringu ekologicznego M-28 BRYZA E. Unowocześnił portowy system zabezpieczenia logistycznego, infrastrukturę baz morskich i lotnisk, a także wyposażenie sił specjalnych MW, specjalistycznych jednostek brzegowych i ośrodków szkoleniowych. Rozwinął bazę socjalno-bytową załóg okrętowych i marynarzy z jednostek brzegowych.

Pod dowództwem admirała floty Ryszarda Łukasika Marynarka Wojenna RP współdziałała w ramach kontaktów dwustronnych i wielostronnych ze wszystkimi flotami wojennymi krajów Europy i siłami morskimi państw na innych kontynentach.

GL, źródło: Marynarka Wojenna RP